گل یاس

گفتم محرم قاصدک آماده ی پرواز شد

از آمران و ناهیان کرببلا آغاز شد

گفتم حسینم قلب و جان سرشار از عشق و وفا

دیباچه شعرم ببین با نام او ایجاز شد

دستان و چشم و پیکرش هم روی او هم جان او

غرق دعا و یا خدا در گوش جان آواز شد

کفر و ریا از ضربت شمشیر او فانی شود

درهای رحمت بر دلم ذوالجناحش باز شد

هم سروری مولای من هم جان جانان گشته ای

از وصف عاشورائیت روز دهم اعجاز شد

نویسنده:خدیجه بانیانی

چه بی ریا و آسمانی پر گشودند و نفس اماره ی خود را در قربانگاه تعالی و عروج در سرزمین وحی قربانی کردند.
آنها بار خود را بسته بودند و کمبود توشه ی اخروی خود را با صفا و مروه و روی جماران جبران کردند.
لبیک گفتنشان گوش جان جهانیان را از هر چه لهو و لعب بود دور ساخت و احرام بستنشان مهر و حلم وجود و سبکبالی را برایشان به ارمغان آورد.
ابراهیم خلیل الله(ع)همپا و هم صدای آنها در عید پاکی ها و توالی و تبری شیطان رجیم را لعنت فرمود و وجود مقدس پیامبر اعظم را ستود و آنگاه که سبکبال تر از کبوتران بقی در حال عروج به کمال و برائت از پلیدی بودند گرد باد وحشت و تیرگی هراسان از اتحاد اسلامی ریشه انسجام و پروازشان را گسست و دست پنهان روزگار،ناجوانمردانه طواف و سعیشان را ناتمام ساخت غافل از این که آنان که در قربانگاه قربانی شدند.
خوشا به حال این زائران خاکی و افلاکی و درود بر روح معطرشان که در قالب تنگ جسم جا نگرفت و انا للله و انا الیه راجعون بنیان پوچی و تباهی را در هم شکست.